Getuigenis Femke en Carine

“Tijdens de covidcrisis hadden we de hulp van vrijwilligers nodig om verschillende taken te doen: de toegang tot het ziekenhuis moest gecontroleerd worden en we richtten een wastent op waar familie de was van patiënten kon ophalen en pakketjes kon afleveren. We lanceerden een oproep op sociale media waar massaal op gereageerd werd: er waren 170 kandidaten waarvan er uiteindelijk 81 ingezet zijn. Om dit in goede banen te leiden was er ook ondersteuning van de dienst HR nodig: de vrijwilligers moesten immers allemaal verzekerd zijn. Ondanks de vele kandidaten was het toch vaak puzzelen om elke post doorlopend bemand te houden. Voor vrijwilligers was het soms ook zwaar: mensen willen al eens hun verhaal doen en als je aan de wastent staat ben je een makkelijk aanspreekpunt. Als vrijwilliger hoorde je verschillende verhalen over patiënten. Hierdoor kreeg je op den duur een band met sommige familieleden. Hoe langer de crisis aansleepte, hoe meer we merkten dat families het moeilijk kregen met de isolatie. Toch waren de meeste mensen heel dankbaar voor het werk dat we doen, en begrepen ze dat ze de patiënt niet konden zien. Soms stonden er drie of vier zakken spullen van één patiënt. Dan wist je bijna zeker dat het om een overlijden ging. Dat was wel confronterend, maar we waren steeds met twee aan de wastent en konden dus ook onderling onze verhalen delen.“