Ook haar medewerkers krijgen dagelijks met het coronavirus te maken of de schrijnende gevolgen ervan. Ook voor hen is het uiterste voorzichtigheid geblazen en moeten ze alle veiligheidsmaatregelen in acht nemen. Schoonmaaksters moeten dagelijks de juiste beschermingsmiddelen dragen, de chauffeurs moeten het besmette bedlinnen en het afval van de cohorte-afdelingen veilig naar de wasserij of afvalcontainers brengen zodat het nadien kan hergebruikt of vernietigd worden.

Veel meer handelingen

In de wasserij draaien de machines op volle toeren. Dat lijkt me op het eerste gezicht vrij logisch. Maar zo eenvoudig is het dus allemaal niet. “De wasserij draait nu van 5 tot 24 uur in plaats van van 8 tot 16 uur. Het bedlinnen en de schorten kunnen niet zomaar van een cohorte-afdeling gehaald worden en naar hier gebracht”, legt Ann me uit. “Alles gaat in speciale boxen of dubbel verpakte zakken en wordt eerst in een sas geplaatst voor men het veilig kan transporteren. Het bedlinnen wordt opgehaald door een externe firma, de schorten worden dan weer hier gewassen. Maar ook deze mensen moeten op de juiste wijze mondmasker, handschoenen en extra beschermingsmateriaal dragen. Om de schorten bijvoorbeeld in de wasmachine te stoppen moet ook deze persoon een volledig beschermend pak dragen. Eens de - mogelijk besmette - schorten in de machine zitten, moet de wasplaats zelf ook ontsmet worden... Eigenlijk draait alles zo een beetje zoals ‘vroeger’, maar nu vereist het allemaal eenmaal meer handelingen. Afvalboxen worden nu bijvoorbeeld niet enkel gereinigd maar ook volledig ontsmet.”

Ook in het ziekenhuis moet men het afval sorteren. Zo zijn er meer dan 10 verschillende afvalstromen. Per maand heeft men gemiddeld 5,5 ton risicohoudend medisch afval. “Dat wordt ook in een speciale ruimte gestockeerd” zegt Ann. Maar voor het ‘gewone’ afval is het plots ook een andere procedure. Mondmaskers, handschoenen, noem maar op... (mogelijk) besmet afval gaat in een container. Eenmaal gevuld gaat die ook weer 72 uur in quarantaine voor verdere afhandeling.”

Rustiger op andere manier

Ann is ook diensthoofd van de veiligheid en bewaking. Eén van de taken van nachtwakers is mensen die binnenkomen op spoed inschrijven. “De horeca is gesloten, na 20 uur mag men geen alcohol meer verkopen en er is de avondklok. Het aantal spoedopnames door alchohol- of drugintoxicatie is ‘s nachts plots wel erg teruggelopen”, glimlacht Ann. “Dat is zowat het enige positieve aan deze situatie. Voor de chauffeurs van de keuken die de maaltijden leveren, of die de stalen ophalen bij de huisartsen is het plots wel drukker. Zo levert onze keuken als het nodig is ook maaltijden aan woonzorgcentra in de buurt als men daar problemen heeft met bezetting. Ophalen van de stalen gebeurde vroeger van maandag tot vrijdag, nu haalt men iedere dag de coronatesten op om naar het labo hier of naar het UZ Leuven te brengen.

Menselijke drama’s

Corona heeft helaas soms veel meer impact dan we durven denken. “Als iemand via spoed moet worden opgenomen in het ziekenhuis, mag in principe enkel de patiënt zelf binnen, zonder familie. Onlangs werd ‘s avonds een oudere dame met de ambulance naar spoed gebracht. Ambulanciers weten dat er geen familie toegelaten is en vermoedelijk bleef dus de echtgenoot op hun aanraden in de wachtzaal. De dokters op spoed stelden echter vast dat de situatie van de patiënt héél ernstig was en beslisten om haar man toch maar naar binnen te laten gaan. De nachtwaker van dienst wilde de echtgenoot het nieuws gaan melden, maar die kreeg plots iets, mogelijk door de vele emoties. Medische hulp was er uiteraard meteen, maar helaas kon die niet meer baten. Die man heeft zijn vrouw niet meer kunnen zien, geen afscheid meer kunnen nemen. Vreselijk. Zonder corona was die man meteen bij zijn vrouw kunnen blijven en was het misschien wat dragelijker geweest. Later die nacht is ook zijn echtgenote gestorven. Dat heeft op onze medewerkers die van dienst waren wel een enorme indruk nagelaten.”

“Ook voor de collega’s van zorgondersteunende diensten neem ik mijn hoedje af, want vaak zijn ze minder zichtbaar op de voorgrond maar ook hun werk is een noodzakelijke schakel in de organisatie. Heel veel respect en waardering voor hun job! Het is fijn te zien hoe de verschillende departementen samenwerken als één team in RZ Tienen! Trots dat ik hier deel mag van uitmaken”, besluit Ann.

© Kristien Bollen, HLN 18-11-20, 11:14